تمرکز تنها راه رسیدن به توسعه
دکتر محمود سریع القلم ، تئوریسین توسعه در ایران در مقاله ای در شماره 10 نشریه زمین سازه در خرداد و تیرماه سالجاری ، بیان می کنند که طی 150 سال گذشته ما ایرانیان علاقمند به رشد و توسعه شده ایم و بررسی تجربه کشورها و مطالعات انجام شده در این زمینه نشان می دهد که برای رسیدن به توسعه رعایت موارد زیر االزامی است :
1. تمرکز ؛ مشخص کردن چارچوب فعالیتها بطور مشخص
2. استفاده از اصول تجربه شده و مشخص در مسیر توسعه
3. رشد و توسعه تابع فکر کردن و عقلانیت است
4. نقش فرهنگ و نظام باورها در توسعه ؛ اولویت با توسعه فرهنگی است
5. نقش و اهمیت زمان در کارآمدی و توسعه
6. روش حساس بودن نسبت به مسائل
7. علاقه به یادگیری
8. توجه به علم و روشهای علمی
9. فعالیت در سطح جهانی
10 . تعهد به افراد و دستور کار جمعی
11. سیستمی بودن ؛ متوجه اولویتها شدن
12. دوری از خود محوری و فرهنگ ابهام
13. دوری از انحصار طلبی در بهره برداری از منابع
14. جایگزینی توانائی فردی با ابهت فردی
15. جایگزینی وفاداری به گروهک ، طایفه و قبیله با وفاداری به کشور ، سازمان ، فکر و اندیشه
مطلب کامل را در این فایل مطالعه کنید
اکوسیستم کسب و کار
اکوسیستم کسب و کار مفهوم جدیدی است که سطح بالائی از همکاری، هم افزائی و مشارکت را در فضای اقتصادی و کسب و کار مد نظر قرار می دهد.
در این مفهوم فضای کسب و کار مانند یک اکوسیستم در نظر گرفته می شود، هر یک از بازیگران ، فعالان و حاضران در این اکوسیستم با بیشترین سطح مشارکت به ارائه بالاترین ارزشهای موجود و قابل ارائه می پردازند فارغ از اینکه دیگران چه می کنند و فارغ از هرگونه رقابت مخرب یا رفتارهای فرسایشی .
در حقیقت نظر حاضرین در اکوسیستم این است که هرچه اکوسیستم که فضای زیست همه آنهاست پربارتر و ارزنده تر باشد، منافع بیشتری در آن ایجاد می شود که همه از آن بهره بیشتری خواهند برد، بنابراین تلاش همه آن خواهد بود که این اکوسیستم بیهنه تر ، مناسب تر و قابل زیست تر باشد.
همه کسب و کارها بدون توجه به اینکه سهمی نخواهند داشت، با افزودن ارزشهای قابل ملاحظه ، ارزش کل اکوسیستم را می افزایند و بنابراین در ارزش بالاتر سهم بالاتری هم خواهند برد.
در چنین اکوسیستمی ، گردش اطلاعات بنحو کامل وجود دارد، هیچیک از مشارکت جویان نگران اطلاعات ارائه شده نیستند.
از طرف دیگر مشارکت اعضاء ( تک تک کسب و کارها ) با یکدیگر در بالاترین سطح اتفاق می افتد، بدین معنا که هریک از اعضاء بدنبال بهانه ای است تا مشارکت دیگران را بدست آورد و دیگران هم با میل و رغت بنحو احسن به این موضوع پاسخ مثبت میدهند.
مهمترین مسئله در این اکوسیستم عدم وجود اعضاء و زیرسیستمهای اضافی یا نامفید و زائی است ، یعنی اکوسیستم چنین کسب و کارهائی را اجازه رشد و نمو نمی دهد یا زمینه تعدیل و تغییرشان را فراهم می آورد ، البته در این زمینه هیچگونه تحمیل یا فشاری در کار نیست، بلکه بدلیل سطح مشارکت بالا و منافع مشخص ، کسب و کارها در جهت منافع اکوسیستم شکل می گیرند و رشد می کنند.